“Een jaar met ups en downs”

In gesprek met Roos Morales

Maart vorig jaar werd iedereen verzocht om het pand te verlaten en thuis te gaan werken. Wat een bijzondere mededeling was dat. Toen dachten we met elkaar nog dat het een paar weken zou duren, maar al snel bleek dit niet het geval te zijn. Roos Morales vertelt hoe zij het afgelopen jaar heeft ervaren. “Graag wil ik mijn verhaal van het afgelopen jaar met jullie delen. Niet omdat ik zo’n goed jaar heb gehad, maar vooral omdat ik hoop dat doordat ik mijn verhaal deel meer mensen het durven te delen. De eerste weken thuiswerken waren op zich nog wel leuk. Het was allemaal even nieuw en ik had vooral nog het idee dat het niet zo lang zou duren. Het was ook best grappig om even bij collega’s thuis te mogen kijken. Op die manier zie je ook hoe iemand zijn privé omgeving eruit ziet. Iets wat je normaal niet snel ziet. Thuiswerken was daarbij voor mij ook niet helemaal nieuw. Ik werkte al wel eens een dagje thuis, maar de hele week thuiswerken was toch wel iets anders. Toen ik merkte dat het nog wel even zou duren hebben we een goede werkplek gecreëerd. De regelingen vind ik hiervoor goed en gelukkig weet ik daarin mijn weg te vinden.

Al snel merkte ik dat het thuiswerken veel spanning met zich meebracht. Werk en privé gingen door elkaar heen lopen en het virus bracht veel onzekerheid met zich mee. Vooral omdat ik geen controle had op bijvoorbeeld het virus merkte ik dat ik niet mijzelf was. Al vrij snel heb ik hulp gezocht bij Bedrijfsmaatschappelijk werk, Tineke den Haan. Met Tineke heb ik gesprekken gehad over hoe het thuiswerken voor mij was en hoe het met mij ging. Ik was boos en gestrest en had mijn emoties niet altijd meer in de hand. Zo kende ik mezelf niet. Door de gesprekken met Tineke ging het eigenlijk al snel weer wat beter. Tegelijkertijd kwamen ook de versoepelingen rond mei vorig jaar. Daardoor was er ook weer meer mogelijk en kon ik weer leuke dingen doen zoals zingen in het koor en sporten. Ook ben ik in juni op vakantie geweest. Dan wel in Nederland, maar was toch heerlijk om er even uit te zijn. Dat gaf rust. Al snel liep het aantal coronabesmettingen weer op en kon er steeds minder. Ik kon op een gegeven moment niet meer één dag in de week naar kantoor en ook de leuke vrijetijdsbesteding ging weer dicht. Nou heb ik altijd een lastigere periode in de herfst, maar dit maakte het extra moeilijk. Ik merkte dat alles veel moeizamer ging en mij veel energie kostte. Ik haal energie uit andere mensen en dat was nou net waar het kabinet van had gezegd dat het “even” niet meer kon. Helemaal moe na een dag werken was zelfs koken, iets wat ik graag doe mij te veel. Ik heb dan ook in november eerst eens een weekje vrij genomen. Ik dacht misschien laad ik op en kan ik mij daarna herpakken. Maar in die week kon ik mij niet opladen en ik heb mij daarna ook ziek gemeld.

Wat ik fijn vond aan die periode is dat mijn leidinggevende begripvol was. Ik heb haar/hem ook meegenomen in de periode daarvoor. Hoe het met mij ging. Misschien niet voor iedereen vanzelfsprekend, maar ik ben blij dat ik dat heb gedaan. Zo was het ook geen verrassing om te vertellen dat ik mij ziek ging melden. Ik heb veel steun gekregen in deze periode. Zowel van de Provincie, waar ik gedetacheerd ben, als van DCMR. Vanaf december ben ik in samenspraak met de bedrijfsarts weer gaan opbouwen. Ook heb ik gesprekken gehad met een coach. Dit heb ik vanuit mijn POB ingezet. Ik wilde namelijk graag weten waar het vandaan kwam dat het thuiswerken mij zoveel energie kost. Uiteindelijk blijkt dat dit een kwestie te zijn van controle willen houden en invloed willen hebben. Door de combinatie van thuiswerken en de beperkende maatregelen heb je toch minder invloed op zaken, maar ik sta graag zelf aan het roer. Dat kan op dit moment niet altijd. Ook heb ik geleerd om iets te zoeken waar ik energie van krijg. Op dit moment is dat voor mij wandelen, ook al begint dat ook steeds minder leuk te worden. Ik deel mijn verhaal omdat ik vaak hoor dat er best nog wel een taboe rust op uitval door mentale klachten. Het is heel normaal dat je je ziek meld als je griep hebt of als je geopereerd moet worden, maar gaat het om mentale klachten dan is dat een ander verhaal. Ik hoop dat mijn verhaal een opening biedt voor anderen om erover te praten.

Als afsluiter heb ik een aantal tips: Tip 1: Doe iets voor een ander Je bent niet de enige waarbij het niet lekker loopt. Dus praat erover met anderen. Laat anderen hun verhaal vertellen. Ik had in het begin het gevoel dat ik de enige was die hier last van had. Natuurlijk is dat niet zo, maar zo voelde ik mij wel. Door te vragen aan collega’s hoe het met hen ging kwam ik erachter dat ieder zo zijn/haar eigen verhaal heeft. Daardoor hielp ik ook mezelf. Je voelt je minder alleen en de ander ook. Ook van fysiek iets doen voor een ander krijg je een goed gevoel. Zo heb ik boodschappen gedaan voor een collega die corona kreeg. Al is het maar iets kleins het voelde voor mij en voor haar goed. Tip 2: Praat erover, het mag er zijn Als je niet lekker in je vel zit, maak het bespreekbaar bij iemand die je vertrouwt. Dit hoeft niet gelijk met iemand van het werk te zijn. Als je er namelijk mee rond blijft lopen heb je kans dat het alleen maar erger wordt. Natuurlijk moet je uiteindelijk wel je leidinggevende hierin meenemen. Ik raad aan om dit al snel te doen. Het is goed om mensen te laten weten dat het niet zo goed gaat. Tip 3: Zoek elkaar op Ondanks alle maatregelen is het toch goed om regelmatig even iemand te zien waar je even mee kan praten, maar ook mopperen is af en toe best lekker. Ga bijvoorbeeld wandelen met een collega. Ook is het leuk als er iets in het team geregeld wordt om te gaan doen. Dit kan een bingo zijn, maar ook een escaperoom is erg leuk. Dit levert het team ook wat op. Het zorgt namelijk voor een beter teamgevoel. En dat is erg belangrijk! Tip 4: Zoek iets leuks om te doen Waar krijg jij energie van? Ga op zoek naar die dingen. Natuurlijk is dit voor iedereen verschillend. Het maakt niet uit wat het is. Als je er maar energie van krijgt. Van puzzelen tot wandelen en koken. Er is echt nog wel wat mogelijk in deze tijd en focus je daarop. Eigenlijk is iedereen op zoek naar werkgeluk. Voor mij betekent dit dat ik vrolijk naar mijn werk kan en omringd ben in een fijne werkomgeving, een fijne organisatie en met leuke collega’s. Waar ik veel ruimte en vrijheid krijg om mijn werk uit te voeren. Niet te veel routineklusjes hoef te doen. Eigenlijk dat ik mijn werk kan inrichten zoals dat voor mij prettig is. En als laatste dat je gehoord wordt op het werk. Dat bepaalde zaken die je vertelt ertoe doen. Door bovenstaande tips zit ik weer iets beter in mijn vel. Nog niet helemaal, want mijn werkgeluk kan ik pas bereiken als ik weer (een beetje) op kantoor mag zijn en jullie weer mag zien. Hopelijk kunnen we dit snel weer bereiken en ga ik daardoor weer beter in mijn vel zitten.”